Chociaż trwa debata na temat tego, czy węchowy zespół referencyjny (ORS) jest formą zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego, ORS ma wiele podobieństw z OCD. Osoby cierpiące na ORS obawiają się, że ich zapach powoduje, że ludzie reagują na nie negatywnie i powodują, że ORS obejmują zarówno cechy obsesyjne, jak i kompulsywne. Obsesyjne cechy ORS to ciągły strach, wiara lub założenie, że ktoś wydziela lub ma nieprzyjemny lub obraźliwy zapach ciała. Te zapachy mogą obejmować strach przed zapachem kału, moczu, potu, śmieci, cebuli, nasienia, wydzielin pochwowych lub innych zapachów. W wyniku obaw, że wydzielają jeden z tych zapachów, osoby cierpiące na węchowy zespół odniesienia czują potrzebę ciągłego sprawdzania, czy wydzielają lub mają zapachy ciała, których się obawiają. Dodatkowe kompulsywne zachowania obejmują ciągłe pranie ubrań, aby upewnić się, że nie czujesz zapachu, oraz nadmierne uczesanie lub nadmierne kąpanie się, aby zapobiec brzydkiemu zapachowi. Często zdarza się, że osoby te chcą unikać ludzi, sytuacji społecznych, izolować się i odczuwać wstyd, poczucie winy i zakłopotanie z powodu postrzeganego zapachu, który wydzielają. Wszystko to może prowadzić do depresji, na którą dodatkowo narażeni są osoby cierpiące na ORS.
